"Enkele dagen geleden volgden enkele kinderen een spoorweglijn, hun vingers bevroren in de duisternis van de nacht. Geen enkele plek om te schuilen in zicht, en de regen en de wind en de bijtende kou vreten hun naakte voeten aan. Weinig hoop voor deze verloren kinderen, maar wel veel vreugde, misschien ook wat woede. Sinds enkele seizoenen wonen ze in ruïnes in wording, schuren ze langs afbrokkelende muren, verschijnen roestplekken op elke tralies die hen tegenhoudt. Zonder al te veel te zoeken vinden ze vlammen die hun hart verwarmen, ware vuurzeeën voor deze wezen van een wereld die hen verstikt. Geen enkele belofte voor die avond, geen enkele verwachting van een verlossend vuur, en toch...
Als een mirakel van een zonnestilstand, terwijl ze de Stad naderen, verscheen, als het Peperkoekenhuisje voor anderen voor hen, een werf met haar vijf fonkelende letters, die alleen herkennen met een scherpe glimlach herkennen, B E S I X.
En daar pakt de ene zijn fles, en de blauwachtige vlammen die een bulldozer lekken beginnen de tenen al te verwarmen. Vervolgens overgieten anderen een voertuig en een hoop hout. Het zijn hele lichamen die nu hun temperatuur terugwinnen naarmate de vlammen hoger opschieten en de gezichten die beginnen lachen, doen oplichten.
Tenslotte, in deze wilde rondgang, begint ook de zware generator, die elke morgen de energie van deze doodswerf produceert, deze vreter van bomen en velden, te knetteren, te smelten en te kermen. En het is, nu echt, een levenswarmte die zich nestelt in het hart van de kinderen.
Ik, aan wie dit verhaal werd verteld in de beschutting van een straatje, ik zie elke dag deze hordes kinderen aangroeien, ik zie elke dag meer medeplichtigen, meer beslist, die hier en daar vergezeld worden door een volwassene, een jong meisje, een grootvader waardoor hun mogelijkheid tot aanval net als hun vermogen om terug te trekken uitgebreid wordt.
Trouwens, met het uur dat het nu is, kan mijn sluimerend hart me alleen maar naar één van deze vuurzeeën brengen, of naar één van deze schuiloorden, waar alles nog op het spel staat, waar alles nog te genieten staat."
7.12.2009
Vertaald vanop http://www.cemab.be/news/2009/12/8093.php
