LEUVEN - De gedetineerde Hussein Mamiani (35) richtte donderdagavond een bloedbad aan in de gevangenis Leuven Centraal. De Iraniër verwondde twee cipiers en drie andere gedetineerden met een zelfgemaakt mes. Na een urenlang beleg werd hij doodgeschoten. En dat allemaal omdat Mamiani niet 'sorry' wilde zeggen tegen een vrouwelijke cipier.
De stakende Leuvense cipiers slaakten een zucht van opluchting toen bekend raakte dat hun collega Sonja De Saedeleer de steekpartij zou overleven. Een klein mirakel, want de dolgedraaide Hussein Mamiani, die een straf van 22 jaar uitzat, had haar wel twaalf keer gestoken met een zelfgefabriceerd mes. 'Hij had haar onder meer in de hals geraakt, zodat ze verschrikkelijk bloedde', vertelt een van de collega's. 'Ik heb haar belager weggeduwd, waarop hij naar boven vluchtte. En toen was het zaak het bloeden zo snel mogelijk te stelpen. Gelukkig ben ik ambulancier, zodat ik wel wist wat te doen.'
Terwijl al het mogelijke werd gedaan om Sonja De Saedeleer te redden, werd het bloedbad alleen maar groter. Mamiani, gesteund door Jimmy Hemeleers, haalde uit naar al wie hem wilde tegenhouden. Een tweede cipier kreeg een messteek in de rug. Een gevangene die tussenbeide wilde komen, raakte levensgevaarlijk gewond. En ook nog een andere gedetineerde liep verwondingen op.
Uiteindelijk drongen de twee geweldenaars een cel binnen, waar ze zich verschansten. Bruno D., de bewoner van de cel, werd aan handen en voeten gebonden en op het bed gesmeten, dat daarna tegen de deur werd geduwd. In de loop van de nacht sloeg Mamiani zijn gijzelaar geregeld in elkaar. 'Politiemensen hoorden de man af en toe schreeuwen van de pijn', zei de Leuvense parketwoordvoerder Patrick Vits gisteren. Toen Mamiani ermee dreigde zijn gijzelaar te vermoorden, drong een gespecialiseerde politie-eenheid rond 1 uur 's nachts de cel binnen. Mamiani vloog als een wildeman af op zijn gijzelaar. Daarop schoten de agenten Mamiani dood. 'Er was geen andere keuze', zei gevangenisdirecteur Guido Verschueren. 'Hadden ze niet geschoten, dan had hij zeker nog een slachtoffer gemaakt.'
Jimmy Hemeleers (21) had zich tijdens dat laatste gevecht afzijdig gehouden. Hij werd gisteren door de Leuvense onderzoeksrechter in verdenking gesteld wegens poging tot moord en gijzeling met foltering.
Het motief voor het bloedbad is een banaal incident, zoals er in een gevangenis als Leuven Centraal elke dag gebeuren. Hussein Mamiani was enkele dagen geleden zonder toestemming vanuit zijn eigen afdeling naar een van de andere gevangenisvleugels gewandeld. Moeilijk is dat niet, want Leuven Centraal - waar bijna uitsluitend langgestraften zitten - heeft een regime waarbij de celdeuren het grootste deel van de dag openstaan. Maar er gelden wel regels. En omdat Mamiani die had overtreden, wees Sonja De Saedeleer hem terecht.
In een kwade reactie slingerde de Iraniër haar enkele bedreigingen naar het hoofd. Waarna zij een tuchtrapport opstelde voor de directie. De straf was mild: Mamiani moest zijn verontschuldigingen aanbieden. 'Maar toen ik hem die boodschap eergisteren overbracht, zag ik meteen dat er iets mis was', vertelt kwartieroverste Tamara Reniers. 'Hij weigerde zijn excuses aan te bieden. Ogenschijnlijk bleef hij rustig, maar dat was alleen maar schijn. Hij stond zo te trillen dat het voor mij duidelijk was dat hij honderd procent gefrustreerd was. In mijn ogen was hij een lopende tijdbom.' En donderdagavond explodeerde die.
'Het had ons allemaal kunnen overkomen', zegt Patrick, een naaste collega van Sonja De Saedeleer. 'Maar Sonja verdient dit zeker niet. Ze probeert net altijd een menselijke oplossing te vinden als er zich een probleem aandient.' 'En ze was ook geen groentje', vertelt een andere collega. 'Achteraan de vijftig is ze. Nog twee jaar en ze zou met pensioen gaan. We kunnen alleen maar hopen dat ze deze aanslag te boven komt.'
Lof hadden de cipiers voor de gedetineerde die zijn eigen leven op het spel had gezet om Mamiani te stoppen, en die zwaargewond is geraakt. 'Die man verdient ons respect', klinkt het. 'Terwijl we zoiets van hem helemaal niet verwacht hadden. Eigenlijk kenden we hem als een bange gedetineerde. Zo eentje die het zelfs niet durft te vertellen als hij een pak slaag gekregen heeft. Maar we moeten onze mening herzien.'
31.10.2009
www.nieuwsblad.be
